- შესავალი ქართული ღვინის ისტორიის შესახებ: მოკლე მიმოხილვა
- ქართული მეღვინეობის უძველესი წარმოშობა
- ყურძნის უნიკალური ჯიშები და მეღვინეობის ტექნოლოგიები საქართველოში
- ამ დღეებში ქართული ღვინის აღორძინება
- ქართული ღვინოების სხვადასხვა სტილისა და რეგიონების გაცნობა
აღმოაჩინეთ ქართული ღვინოების მდიდარი ისტორია და უნიკალური ჯიშები!
შესავალი ქართული ღვინის ისტორიის შესახებ: მოკლე მიმოხილვა
ქართული ღვინის ისტორია ისეთივე უძველესია, როგორც თავად ქვეყანა, მისი წარმოების მტკიცებულებას ათასობით წელი აქვს. საქართველო დიდი ხანია ითვლება მსოფლიოში ღვინის ერთ -ერთ უძველეს მწარმოებლად, ითვლება, რომ ყურძნის ზრდა და მეღვინეობის აქ დაახლოებით 8000 წლის წინ დაიწყო.
საქართველოს უნიკალური გეოგრაფია ხელს უწყობს მდიდარ და მრავალფეროვან კლიმატს, რაც საშუალებას აძლევს ადგილობრივი ვაზის ჯიშების ფართო სპექტრს ქვეყნის სხვადასხვა კუთხეში მოშენდეს. ეს მრავალფეროვნება წარმოშობს ღვინოების წარმოუდგენელ მრავალფეროვნებას, რომელიც მერყეობს ნათელი წითელიდან ტკბილ თეთრამდე, ცქრიალა და გამაგრებულ ღვინოებამდეც კი.
გარდა იმისა, რომ აწარმოებს უნიკალური ადგილობრივი ჯიშების უზარმაზარი შერჩევას, უძველესი ტრადიციები ქართული მეღვინეობა მოიცავს ქვევრის სახელით ცნობილი თიხის ჭურჭლის გამოყენებას დუღილისა და დაძველებისთვის. ეს ტრადიციული მეთოდი 2013 წელს შევიდა იუნესკოს არამატერიალური კულტურული მემკვიდრეობის სიაში, რაც ხელს უწყობს საქართველოს როლის აღიარებას ამ უძველესი პრაქტიკის შენარჩუნებაში.
თანამედროვე ქართული ღვინის ინდუსტრია განიცდის რენესანსს, რადგან უფრო მეტი ადამიანი აცნობიერებს მის ღირსშესანიშნავ მემკვიდრეობას და მაღალი ხარისხის დიაპაზონს. Ამჟამად დრო მთელი ქვეყნის მასშტაბით არის 500-ზე მეტი დასახელება (ან ვენახი), რომლებიც აწარმოებენ სტილის ფართო სპექტრს, მათ შორის მშრალი წითელი, ტკბილი თეთრი და ცქრიალა ჯიშები. მომავალი ნათელია ქართული მეღვინეობისთვის, რომელიც აგრძელებს იმპულსს სომელიეებსა და მცოდნეებს შორის!
ქართული მეღვინეობის უძველესი წარმოშობა
საქართველო მეღვინეობის ხანგრძლივი და ფერადი ისტორიის მქონე ქვეყანაა, რომელიც თარიღდება ჩვენს წელთაღრიცხვამდე VII საუკუნით.უჰ. საქართველოში მეღვინეობის პირველი მტკიცებულება ქვემოქართლში, არც თუ ისე შორს, არქეოლოგიური გათხრების დროს აღმოაჩინეს თბილისი. აქ აღმოჩნდა ღვინის ჭურჭელი, მათ შორის ქვევრი — მიწისქვეშ ჩამარხული თიხის დიდი დოქები ქართული ღვინის დუღილის, დაძველებისა და შესანახად.
ღვინის დაყენება და დალევა ყოველთვის ღრმად იყო ფესვგადგმული ქართულ კულტურაში და დღემდე ყოველდღიური ცხოვრების განუყოფელი ნაწილია. არქეოლოგიური მტკიცებულებებიდან ჩანს, რომ ქართველები ღვინოს ადგილობრივი ყურძნიდან ჯერ კიდევ ბრინჯაოს ხანაში (ძვ. წ. 3000-1000 წწ.) ამზადებდნენ. ძვ.წ.უჰ.). ამ დროს მეღვინეობა ძირითადად კონცენტრირებული იყო კახეთის რეგიონში, ალაზნის ველზე, სადაც ვაზი უძველესი დროიდან იყო გაშენებული. ზოგიერთი ექსპერტი მიიჩნევს, რომ აქ მდებარეობს მსოფლიოში უძველესი ვაზი — ის 400 წელზე მეტია!
თავისი ხანგრძლივი ისტორიის მანძილზე საქართველომ შეიმუშავა მეღვინეობის უნიკალური ტრადიციები, რომლებიც დღემდე გამოიყენება. მაგალითად, ტრადიციული ქართული ღვინოები დუღდება და მწიფდება ქვევრად, რომელიც კისერამდე მიწაშია ჩამარხული; ეს მეთოდი ცნობილია როგორც «ნარინჯისფერი» ან «ქარვისფერი» მეღვინეობა, რადგან ქვევრის შეფერილობა ტკბილეულით (უდუღარი ყურძნის წვენით) შევსებისას ოქროსფერ შეფერილობას იღებს. გარდა ამისა, ქართული ღვინოები დაბალ ალკოჰოლს შეიცავს ბუნებრივი დუღილის პროცესის წყალობით, რომელიც შლის შაქარს დამატებითი ალკოჰოლის ან სხვა ინგრედიენტების დამატების გარეშე. ეს მათ მსუბუქ, მაგრამ არომატულს ხდის, დიდი სხეულითა და სირთულით.
დღეს ქართული მეღვინეობის მრავალი ასპექტი უცვლელი დარჩა გასული საუკუნეებიდან, მოსავლის მეთოდიდან დუღილის ტექნიკამდე, მაგრამ თანამედროვე ტექნოლოგიამ ასევე შესაძლებელი გახადა წარმოების უფრო ეფექტური მეთოდების შექმნა ტრადიციული გემოვნებისა და სტილის შენარჩუნებით. ამ კომბინაციამ გააკეთა საქართველოს დახვეწილი ღვინის ერთ-ერთი ყველაზე პატივცემული ევროპელი მწარმოებელი და ზოგიერთი ადგილობრივი ჯიში, როგორიცაა საფერავი და რქაწითელი, დიდი მოთხოვნაა მსოფლიოს მცოდნეებს შორის.
უნიკალური ვაზის ჯიშები და მეღვინეობის ტექნოლოგიები საქართველოში
საქართველო მეღვინეობის ხანგრძლივი და საამაყო ტრადიციის მქონე ქვეყანაა. საქართველოს, ამბავი რომელიც ანტიკურ ხანაშია დაფუძნებული, შეიმუშავა ყურძნის უნიკალური ჯიშებისა და მეღვინეობის სპეციალიზებული ტექნიკის შთამბეჭდავი რეპერტუარი. საქართველოს მრავალფეროვანმა კლიმატმა და ტერუარმა წარმოშვა მართლაც შესანიშნავი ღვინოები, რომლებიც ერთდროულად რთული და გემრიელია.
ჯერ უნიკალური ქართული ყურძნით დავიწყოთ. ამ ჯიშებიდან ბევრი საუკუნეების განმავლობაში იყო გაშენებული რეგიონში და ახლა პოპულარობას იძენს მთელ მსოფლიოში. საქართველოში ყველაზე ფართოდ გაშენებული ვაზის ჯიშია საფერავი, რომელიც აწარმოებს წითელ წითელ ღვინოებს, რომლებიც ცნობილია ღრმა შეფერილობითა და ინტენსიური ტანინური სტრუქტურით. სხვა პოპულარულ ქართულ ჯიშებს შორისაა კახური მწვანე, რქაწითელი და ხიხვი, რომლებიც აწარმოებენ დამახასიათებელ თეთრ ღვინოებს მაღალი მჟავიანობით.
გარდა უნიკალური ვაზის ჯიშებისა, ის, რაც რეალურად გამოარჩევს ქართულ ღვინოებს სხვა რეგიონების ღვინოებისგან, არის მეღვინეობის ტრადიციული მეთოდები. ეს მეთოდები განსხვავდება რეგიონიდან რეგიონში, მაგრამ ხშირად გულისხმობს ღვინის დაძველებას დიდ თიხის ჭურჭელში, რომელიც ცნობილია როგორც ქვევრი (ან ქვევრი). ეს მეთოდი გულისხმობს ყურძნის დუღილს ჩამარხულ თიხის ჭურჭელში ხის კასრებში ან ბოთლებში შემდგომი მომწიფებისთვის გადატანამდე. შედეგი არის ღვინოები მდიდარი ტექსტურით და არომატის ნიუანსებით, რასაც ვერანაირი მეთოდი ვერ მიაღწევს.
არომატული ყურძნისა და მეღვინეობის სპეციალიზებული ტექნიკის ერთობლიობამ საშუალება მისცა ქართველ მევენახეებს წლების განმავლობაში შეექმნათ მართლაც გამორჩეული ღვინოები. მიუხედავად იმისა, ეძებთ ღრმა შეფერილობის წითელ თუ ცოცხალ თეთრ ღვინოს, აქ არის რაღაც ყველა გემოვნებისთვის, რაც ამ რეგიონს მსოფლიოს ერთ-ერთ ყველაზე საინტერესო ახალი ღვინის რეგიონად აქცევს!
ქართული ღვინის აღორძინება დღეს
საქართველოს აქვს მეღვინეობის ხანგრძლივი და მდიდარი ისტორია, რომელიც რამდენიმე საუკუნეს მოიცავს. ითვლება, რომ ქვეყანა აწარმოებს ღვინოს ჩვენს წელთაღრიცხვამდე 6000 წლიდან, რაც მას ღვინის ერთ-ერთ უძველეს რეგიონად აქცევს მსოფლიოში. ბოლო წლებში საქართველოში მეღვინეობის ტრადიციების აღორძინება ხდება, რადგან უფრო მეტი ადამიანია დაინტერესებული ქართული ღვინის შესახებ გაეცნოს და მათ სუფრაზე დააგემოვნოს.
ქართული ღვინო მრავალი წლის განმავლობაში ჩრდილავდა სხვა ცნობილი ევროპული ღვინოებით, როგორიცაა ფრანგული და იტალიური ჯიშები. თუმცა, დროთა განმავლობაში ქართულმა ღვინომ საოცარი დაბრუნება განიცადა, რადგან უფრო მეტი ადამიანი აცნობიერებს მის უნიკალურ თვისებებსა და ხარისხს. ეს ახლად აღმოჩენილი ინტერესი შეიძლება გამოწვეული იყოს რამდენიმე ფაქტორით, სოციალური მედიის მეშვეობით ცნობიერების ამაღლებიდან დაწყებული მევენახეობის გაუმჯობესებული პრაქტიკით, რამაც გამოიწვია ყოველწლიურად უმაღლესი ხარისხის მოსავლის წარმოება.
ამ აღორძინების საფუძველია მეღვინეობის ტრადიციული მეთოდი, რომელიც ცნობილია როგორც «ქვევრი» ან «ქვევრი» (გამოითქმის kuh-VEV-ree). ეს უძველესი პრაქტიკა გულისხმობს ყურძნის დუღილს თიხის დიდ ჭურჭელში, რომლებიც დამარხულნი არიან მიწისქვეშ თვეების ან თუნდაც წლების განმავლობაში. მიღებული ღვინოები ხასიათდება ინტენსიური გემოთი, ძლიერი ტანინებით და რთული არომატით, რაც მათ გამოარჩევს მსოფლიოს სხვა ღვინოებისგან.
Quevry- ის ღვინოების გარდა, საქართველო ასევე აწარმოებს რამდენიმე ღირსშესანიშნავ მშრალ თეთრ ჯიშებს, მაგალითად, საფერებსა და rkacitators, რომლებიც სულ უფრო პოპულარული გახდებიან სომელიეს შორის, რომლებიც აფასებენ მათ ხრაშუნებულ მჟავიანობას და დახვეწილ სირთულეს. ქართული ღვინის სცენაზე ასევე არის რამდენიმე ამომავალი ვარსკვლავი, როგორიცაა მუკუზანი, რომელიც მთის ტერუარის გამოხატულ მინერალურობას წვნიან ხილის არომატებთან ერთად გვთავაზობს.
რაც უფრო მეტი მომხმარებელი შეიტყობს ამ უნიკალური ღვინოების შესახებ საქართველოს სხვადასხვა ტერუარიდან, სავარაუდოა, რომ ჩვენ გავაგრძელებთ ამ ღვინოებზე მოთხოვნის ზრდას როგორც შიდა, ასევე საერთაშორისო დონეზე. ამ წარმოუდგენელი რეგიონის პოტენციალის გამო, რომელიც ჯერ კიდევ არ არის გამოვლენილი, ეჭვგარეშეა, რომ ქართულ ღვინოს საინტერესო მომავალი აქვს!
ქართული ღვინის სხვადასხვა სტილისა და რეგიონის გაცნობა
საქართველოში ყველაზე მრავალფეროვანი და უნიკალური ღვინოებია მსოფლიოში. ხასხასა, მინერალური თეთრიდან დაწყებული ძლიერ, ტანინიანი წითლამდე, ქართული ღვინოები გვთავაზობენ სტილისა და გემოს ფართო არჩევანს, რომელიც მოეწონება ღვინის ყველა მოყვარულს. თუ თქვენ ეძებთ გამაგრილებელ საზაფხულო ღვინოს ან რამეს განსაკუთრებულ რამეს რამდენიმე საკვებში, საქართველოში ყველასთვის არის რაღაც.
ამ პატარა ქვეყანაში არსებული სტილის მრავალფეროვნება განპირობებულია რეგიონებისა და კლიმატის მრავალფეროვნებით. საქართველო დაყოფილია ხუთ განსხვავებულ ღვინის რეგიონად: კახეთი (ყველაზე დიდი), ქართლი, იმერეთი, რაჭა-ლეჩხუმი და სამეგრელო-ზემო სვანეთი. თითოეული რეგიონი გვთავაზობს ყურძნის ჯიშებსა და მეღვინეობის ტრადიციებს, რომლებიც თაობიდან თაობას გადაეცემა. აქ არის მიმოხილვა, თუ რას გვთავაზობს თითოეული რეგიონი:
კახეთი: აღმოსავლეთ საქართველოში მდებარე კავკასიონის მთების ძირში მდებარე კახეთი ცნობილია ქვეყანაში საუკეთესო წითელი ღვინის მწარმოებლად. საფერავი ყველაზე გავრცელებული ვაზის ჯიშია, რომელიც აწარმოებს თამამ და ასაკობრივ წითელ ღვინოებს ინტენსიური შეფერილობითა და მუქი ხილის არომატით, როგორიცაა მაყვალი და ქლიავი. სხვა კლასიკურ ჯიშებში შედის კისი (ღია თეთრი) და ojsels (გამაგრებული ტკბილი ღვინო).
ქართლი: ქართლი, რომელიც მდებარეობს ცენტრალურ საქართველოში, მდინარე მტკვრის ნაპირზე, მეღვინეობის მრავალი უძველესი ტრადიციის, მათ შორის ქვევრის დუღილის ტექნიკის სამშობლოა. აქ ნახავთ ძირითადად თეთრ ჯიშებს, როგორიცაა ციცქა (ხრაშუნა მშრალი თეთრი) ასევე ხიხვი (სურნელოვანი ჯიში). აქ მოყვანილი წითელყურძნიანი ვაზის ჯიშებიდან არის ალექსანდროული (მისგან მიიღება ტანინიანი ღვინოები) და შავკაპიტო (ძირითადად შესარევად გამოიყენება).
იმერეთი: იმერეთი, რომელიც მდებარეობს დასავლეთ საქართველოში, შავი ზღვის სანაპიროსთან ახლოს, გთავაზობთ თეთრი და წითელი ჯიშების ფართო არჩევანს. თეთრი ჯიშები მოიცავს Tsolicouuri — მსუბუქი მშრალი მრავალფეროვნებას, ისევე როგორც Krachuna — სურნელოვანი მრავალფეროვნებით, ყვავილოვანი ვაშლის ნოტებით; ამ რეგიონიდან წითელი ჯიშები, როგორც წესი, მსუბუქია, მაგრამ მაინც აქვს კარგი სტრუქტურა — ჩინური, მჟავიანობით და ველური მწვანილის ან ტავკერის არომატებით, ალუბლის ხილისა და რბილი ტანინების წვნიანი გემოვნებით.
რაჭა-ლეჩხუმი: ეს მთიანი რეგიონი ესაზღვრება რუსეთსა და თურქეთს, რაც მას აქცევს მდიდარ კულტურულ არეალს მრავალი განსხვავებული ჯიშის ყურძნით. — გორული მწვანე არის კიდევ ერთი ყვითელი ყურძენი, რომელიც ძირითადად გამოიყენება ცქრიალა ღვინოების დასამზადებლად — მუჯურეთული ვარდების დასამზადებლად იდეალურია მისი ღია ვარდისფერი შეფერილობის გამო; ამ რეგიონის წითელი ღვინოები, როგორც წესი, ძლიერია მაღალი ტანინებით, მაგრამ დაბალანსებული მჟავიანობით, როგორიცაა ოჯალეში ან ჩითისთვალა, ხოლო მსუბუქი ჯიშები მოდის ოცხანური საფერედან ან მანავის ხიხვის ყურძნიდან..
სამეგრელო-ზემო სვანეთი: აფხაზეთის მოსაზღვრე რეგიონს აქვს დაბალი ტემპერატურა, იდეალურია ისეთი ადგილობრივი ჯიშების გასაშენებლად, როგორიცაა ციცქა (თეთრი), ტვიში (შერეული), მწვანე კახური (თეთრი შერეული), ოჯალეში, ჭანხა, ტიბათი, უსახელაური, მწვანე ქისიკური, გორული ქისიკური . ტერიტორიის წითელი ღვინოები, როგორც წესი, არის საშუალო ტანის, წვნიანი ხილის არომატით, როგორიცაა უსახელაული ან რჩიტიშვილის შავი .
როგორიც არ უნდა იყოს თქვენი პრეფერენცია, ქართულ ვენახებს აუცილებლად ექნებათ რაიმე გემრიელი! ამდენი განსხვავებული ჯიშის გამო, შეიძლება რთული იყოს მხოლოდ ერთის არჩევა, ამიტომ რატომ არ ისარგებლოთ და სცადოთ ყველა?
